Wat is de volle zee?

Laten we proberen om de volle zee, die de helft van het aardoppervlak bedekt, beter te begrijpen.

De volle zee verwijst naar het zeegebied dat buiten het rechtsgebied ligt van landen.

De territoriale wateren strekken zich uit van de basislijn tot op een afstand van 12 zeemijl. (1 zeemijl = 1.852 km)

Daarbuiten en tot 200 mijl verder (370 km) bevindt zich de EEZ of exclusieve economische zone. In deze maritieme ruimte mag het aan de zee grenzende land naar eigen behoefte de mariene bronnen, de zeebodem en de ondergrond exploiteren en gebruiken.

• De volle zee komt overeen met wat we de internationale wateren noemen.
• Die zijn eigendom van niemand, maar de verantwoordelijkheid van iedereen!
• De volle zee beslaat de helft van het aardoppervlak en vertegenwoordigt 65% van de oppervlakte van de oceanen en 90% van hun volume.

Op volle zee wordt onderscheid gemaakt tussen de waterkolom en de zeebodem, het zogenaamde Gebied, waartoe de grond en de ondergrond behoren. De rijkdommen van het Gebied worden beschouwd als gemeenschappelijk erfgoed van de mensheid. Het is de International Seabed Authority (ISA) die de exploratie en mijnbouw reguleert en er tegelijkertijd voor zorgt dat het milieu wordt beschermd.

Wist je dit? Frankrijk bezit het tweede grootste maritieme gebied ter wereld, na de Verenigde Staten. Dit vertegenwoordigt meer dan 10,2 miljoen km² dankzij de overzeese gebieden (Frans-Polynesië, Nieuw-Caledonië, Zuidelijke en Antarctische gebieden).

Als de volle zee van niemand is, gelden er dan wel regels? Wordt ze beheerd? Of is het een soort van wilde westen midden op de oceaan?

De volle zee is een gemeenschappelijk gebied van alle landen in de wereld. Niemand kan er aanspraak op maken of er soevereiniteit over uitoefenen.

Het principe van de vrijheid van de zeeën is van toepassing op volle zee.

Dit betekent het recht van:

• scheepvaart,
• overvlucht,
• aanleg van onderzeese kabels en pijpleidingen,
• creatie van kunstmatige eilanden goedgekeurd door het internationaal recht,
• visserij en wetenschappelijk onderzoek.

In 1958 werd echter in Genève een eerste conferentie van de Verenigde Naties over het zeerecht gehouden. Er zijn verschillende conventies aangenomen om een internationaal verdrag op te stellen dat regels bevat over maritieme zaken en de jurisdictie van staten over maritieme gebieden.

Dit verdrag is het Zeerechtverdrag van Montego Bay, dat werd aangenomen in 1982. Het werd van kracht in 1994 en is sindsdien geratificeerd door 168 landen, waaronder Frankrijk in 1996. Dit verdrag vermeldt het principe van de exclusieve economische zone.

Naast het economische potentieel van de volle zee, is deze ook essentieel voor het leven op aarde, omdat ze het fundament vormt voor het planetaire evenwicht.

Zonder de oceaan zou leven niet mogelijk zijn. Alles is met elkaar verbonden: de oceaan, de atmosfeer en het land onder de zee.

• Planten, dieren en mensen zijn afhankelijk van de oceaan voor klimaatregulering en de watercyclus.
• De oceaan produceert meer dan 50% van de zuurstof die we inademen.

• Meer dan 90% van de overtollige warmte veroorzaakt door de opwarming van de aarde als gevolg van menselijke activiteiten wordt erin opgeslagen.
• 25% van de koolstofdioxide van menselijke activiteiten wordt door de oceaan geabsorbeerd. Fytoplankton draagt bij aan de opname van CO2.

• Fytoplankton draagt bij aan de opname van CO2. Op de bodem van de oceanen wordt koolstof opgeslagen en afgezet, waar het zich opstapelt in de sedimenten.
• De oceaan levert ons diensten van onschatbare waarde doordat we er activiteiten kunnen ontwikkelen zoals vissen, vrachtvervoer en communicatie via onderzeese kabels.

De oceaan is de belangrijkste bron van eiwitten voor 3 miljard mensen en 90% van de goederen bereikt ons over zee!

Dit gebrek aan kennis voorkomt niet dat er veel interesse in is, want het potentieel van de volle zee is enorm: onder andere natuurlijke hulpbronnen, minerale hulpbronnen en nieuwe moleculen.

Het aanpassingsvermogen van soorten getuigt van de enorme biodiversiteit op volle zee.

De Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) voorspelt dat in 2030 meer winsten zullen worden gegenereerd op zee dan op land.

De uitdaging van deze eeuw is het behoud van biodiversiteit en het natuurlijke evenwicht op volle zee. Sinds 2018 wordt er binnen de Verenigde Naties onderhandeld over de bescherming van biodiversiteit in maritieme gebieden die buiten nationale jurisdicties zijn gelegen.

De vierde onderhandelingsronde werd in New York georganiseerd van 7 tot 18 maart 2022.

Wat staat er op het spel? De rijkdommen van de oceaan zijn niet onuitputtelijk en ze moeten op een ethische, duurzame en rechtvaardige manier in stand worden gehouden, geëxploiteerd en verdeeld.

Menselijke activiteiten hebben een impact op de volle zee: overbevissing, vervuiling (met name door microplastics) en klimaatverandering verstoren de balans van mariene ecosystemen.

Er werd plastic afval aangetroffen in de Marianentrog, op 11.000 m diepte!

Activiteiten op het land hebben gevolgen voor de oceaan en de volle zee. Dus hoe kunnen we de volle zee met zijn allen duurzaam beheren?

Een gezonde volle zee is van levensbelang voor menselijke samenlevingen.